Nasza trasa było bardzo tajemnicza. Na początku słuchałyśmy trochę okolicznych odgłosów z wioski, w której był punkt początkowy. Głos kościelnego dzwonu i świergot ptaków stał się naturalnym podkładem do opowieści Justyny, naszej przewodniczki. Opowiedziała nam o rejonie, pokazała szlak na mapie, wyznaczyła cel. Następnie trasa i małopolskie pogaduchy. W czasie drogi  mijał nas samochód policji. Widać było lekkie zdziwieni u panów policjantów, nie wiem dlaczego - wszak też mają mundury :). W połowie szlaku mały przystanek przy Kaplicy i kolejne ciekawe opowieści Justyny i Krysi (naszego gościa). "Mieszkała tu sowa, na latarni kaplicy, ale nie ma już jej - trochę nam smutno". Dziewczyny zaspokoiły naszą ciekawość, ponieważ miały zdjęcie opisywanej sówki. Każda po cichu kombinowała jak wejść do kapliczki, mimo tego, że była zamknięta. Jednak Bernatka (jak na architekta przystało) zadziałała i to ona podpatrzyła co i jak w środku wygląda.  Dalej wędrujemy po okolicy, która była wszak kiedyś własnością Jadwigi Andegaweńskiej. Po około godzinie docieramy na miejsce. Tam czekają już na nas Olga i Aga.

Zmiana przewodnika. Tym razem Olga zabiera nas w stronę tajemniczego dworu. Wejście prowadzi do sieni, z której na wprost jest przejście do jadalni, potem taras i salon. Ciekawi nas już widok starego kredensu, komody  i dużego stołu, zdjęcia dawnych gospodarzy i właścicieli. W progu wita nas Pani tego domu, która swoimi opowieściami przenosi nas w czasie. Równocześnie w tle, z salonu, słychać odgłosy pieśni pasyjnych- to przyjaciele Pani domu "wpadli na chwilkę pośpiewać". Tak mija czas, a my chłoniemy tajemnice, które skrywają te ściany, zakamarki, obrazy, stare kufry na szafie i zdjęcia. Ale najpiękniejsze jest chyba to, że ten dom znowu żyje swoimi wspomnieniami, a my  stoimy na przystanku historii. Na  koniec zostawiamy w księdze gości ślad lilii małopolskiej i nasze podpisy w podziękowaniu. Kolejna zmiana miejsca. W oddali widać  ułożoną "Watrę"  ale na pierwszym planie, na zielonej trawie są jeszcze trzy koce piknikowe. Pięknie wybrane miejsce. W oddali widać kolejny stary dwór. Cisza, wszystko zaplanowane, nakryte: są kwiaty, fondue, sałatki i dworskie menu z opisem. Coś dla ducha, coś dla ciała.

To dziś zostały otworzone pytania, które harcerki realizujące swoją próbę HR  przez wiele lat wrzucały do szkatuły. To czas aby w małych grupach o nich porozmawiać. Twórczo mijają chwile. Słońce powoli zachodzi. Przychodzi czas aby przemieścić się do widocznej w oddali "Watry". Kiedy  zapłonie ognisko Olga opowie nam dlaczego chciała usiąść w Kręgu Harcerek Rzeczypospolitej. Otrzymamy zadanie z  wiklinowego kosza, które wprowadzi dużo radości do naszego kręgu. Na koniec wykonujemy własny, szybki szkic trasy, którą przywędrowałyśmy dzisiaj. Dlaczego każdy jest inny? A trasa  była tak sama. To podobnie jak ze znaczkiem HR. Wywołana przez Olgę, Gosia W, przekaże go Ani. Chyba ich charaktery, sposób bycia i służby jest do siebie podobny... a przecież inny.

Przygasa ognisko, otula je mgła, świerszcz na swych skrzypeczkach, nocny koncert gra.... i zatoczmy kręgiem koło... tak minęło kilka godzin, które spędziłam wśród harcerek w szarych mundurach. Zerknijcie jeszcze na zdjęcia - [KLIK!]. Naprawdę warto było...

Kinga Adamusik Harcerka Rzeczypospolitej