Tegoroczny kurs PWD rozpoczął się od zbiórki w Małopolskim okręgu,  gdzie mogłyśmy się poznać,  dowiedzieć się jak będą wyglądały nasze akcje, oraz każda z nas mogła podjąć się konkretnego celu, który realizowałyśmy przez cały czas trwania kursu. Następną akcją był biwak, który odbył się w Korzkwi. Na tym biwaku dowiedziałyśmy się jak wychować kadrę następców,  jak organizować samodzielne obozy, poznałyśmy także drogę próby pwd, zanalizowałyśmy dokładnie regulamin umundurowania,  a także mogłyśmy się zintegrować nie tylko ze sobą ale także z druhnami które były na kursie PHM i które zorganizowały dla nas wspólny spacer z programem.

Trzy tygodnie później wyruszyłyśmy na kolejny biwak tym razem do Staniątek, gdzie mieszkałyśmy przy klasztorze z klauzurą Sióstr Bernardynek. Oprócz naszych zajęć mogłyśmy podejrzeć okolice klasztoru oraz jak żyją siostry za klauzurą.  Odbyłyśmy dwie służby.  Jedną, gdzie w środku nocy, rozdawałyśmy gorącą herbatę, oraz ciasteczka dla pielgrzymów. A drugą pomogłyśmy siostrom obrać kilka wiader jabłek na przetwory.

Na zajęciach,  poznałyśmy nieco psychologii, historii harcerstwa, ale także mogłyśmy zakosztować odrobinę harcerstwa starszego. Aby poczuć je na własnej skórze, odbyłyśmy wartę strażniczą, którą mamy zamiar podsumować za dwa miesiące. Ostatnią akcją była zbiórka kończąca,  gdzie omówiłyśmy jak wygląda przewodniczka oraz zrobiłyśmy podsumowanie kursu.

Pełne zakończenie, gdzie kursantki dostały patenty ukończenia kursu odbyło się się 3 maja, podczas apelu Małopolskiej Chorągwi Harcerek.

sam. Anna Byczek

W sobotę 6 maja o godzinie 7:59 na dworcu w Płaszowie rozpoczęłyśmy swoją przygodę z harcami samarytanek. Było nas łącznie dwadzieścia dwie osoby (w tym hm. Katarzyna Bieroń i pwd. Teresa Wąsowicz). Wiedziałyśmy tylko, że jedziemy w Beskid Makowski.

Okazało się, że dojechałyśmy do Stryszowa, gdzie zwiedziłyśmy zabytkowy dworek. Następnie, wraz z naszą przewodniczką hm. Katarzyną Bieroń, udałyśmy się na gorę Żar. Mogłyśmy tam zobaczyć ruiny zamku Barwałd. Kolejnym punktem naszej wędrówki było miejsce obozowe znajdujące się niedaleko wsi Wyręby. Kiedy rozkładałyśmy  namioty, zaczął padać deszcz. Jednak zaraz gdy zaczęło się przejaśniać, wzięłyśmy się za przygotowanie obiadu. Pomimo mokrego drewna udało nam się rozpalić ognisko i ugotować pyszne leczo.

Po posiłku przebrałyśmy się w mundury i udałyśmy się na ognisko. Niestety padało, jednak dla nas deszcz nie jest straszny. Ognisko, na którym zastanawiałyśmy się nad swoją wiarą, było świetne. Następnie poszłyśmy się umyć. Około godziny 22 wszystkie już spałyśmy, nie licząc wartowniczek.

Kolejny dzień rozpoczął się dla nas o godzinie 7:30. Wtedy miałyśmy czas na umycie się i poskładanie namiotów. Gdy już wszystkie byłyśmy gotowe, udałyśmy się do Kalwarii Zebrzydowskiej, aby uczestniczyć we Mszy Świętej, która rozpoczęła się o godzinie 11. Po zakończeniu Mszy, dowiedziałyśmy się trochę o historii tego miejsca, a także o zdobieniach występujących w Sanktuarium. Później poszłyśmy na stację Kalwaria Zebrzydowska Lanckorona, skąd o 14:30 ruszyłyśmy do Krakowa.

Wyjazd ten był wspaniałym przeżyciem. Pomimo deszczu i chwilowych trudności, każda z harcowniczek była bardzo szczęśliwa, że udało się nam pokonać swoje słabości i osiągnąć cel. Wszystkie zdobyłyśmy nowe doświadczenia m.in. dzięki temu, że mogłyśmy prowadzić inne druhny posługując się tylko mapą.

Dziękujemy wszystkim, którzy zajmowali się przygotowaniem tych harców i liczymy na to, że jeszcze kiedyś przeżyjemy wspólnie taką przygodę.

trop. Zuzanna Greń - 33 KDH Ognisko wśród skał

Sobotniego poranka 22. kwietnia prawie 30 harcerek rozpoczęło nowy etap przygody harcerskiej - kurs metodyki harcerek Effata 2017. Choć na początku pogoda wydawała się nam nie sprzyjać, każda z nas wzięła poprawkę na to, że nawet osioł potrafi być skautem podczas dobrej pogody.

O godzinie 9:00 stawiłyśmy się w pełnych składach kursowych zastępów w wyznaczonych miejscach, aby wykonać pierwsze zadania oraz zapoznać się z naszymi nowymi zastępami na najbliższy czas.

Po wykonaniu zadań udałyśmy się na spotkanie z kadrą oraz resztą kursantek, aby wziąć w udział w kominku, podczas którego miałyśmy okazję zapoznać się wzajemnie, rozwiać wszystkie wątpliwości dotyczące tego kursu, no i oczywiście - dowiedzieć się co nieco na temat rozpisywania i zdobywania stopni. Zaraz po kominku miałyśmy apel, a na koniec rozeszłyśmy się na zbiórki zastępów, gdzie mogłyśmy rozpocząć wspólną pracę nad obrzędowością… i nie tylko!

W ubiegły piątek (21.04) grupa dziewięciu harcowniczek udała się w nieznane, wiedząc tylko że jadą w Beskid Żywiecki – na Orawę. Po odwiedzinach w Orawskim Parku Etnograficznym odnalazły drogę do gościnnej leśniczówki. Wieczorem przy wspólnie ułożonej watrze rozmawiałyśmy o tym jak żyć zasadami szlaku puszczaństwa w codziennym życiu.

Szary świt harcerki przywitały ćwicząc w lesie zmysły i poczucie czasu. Rano wszystkie poznałyśmy cel wędrówki i można było dobrze zaplanować trasę – obliczyć długość i czas przejścia, wyznaczyć drogę bez szlaku i szlakiem, przygotować się na pokonywaną wysokość. Trasa okazała się niełatwa, gdy w śniegu po kolana, kierując się mapą i kompasem harcerki zdobywały grzbiet Policy, by szczęśliwie dotrzeć do czerwonego szlaku, który poprowadził je dalej. Snując opowieści o okolicy, oglądając drzewa dotarłyśmy do miejsca biwaku, by pod kociołkiem rozpalić ogień. Mokre lecz dumne z przebytej drogi zakończyłyśmy ją w Zawoi.

Harce przygotowałyśmy wspólnie z pwd. Emilią Janik, za co bardzo jej dziękuję :)

Dziękuję też phm. Gosi Porębskiej za wsparcie logistyczne.

Do zobaczenia na szlaku przygody druhny!

Czuwaj!

hm. Małgorzata Wczelik

Zdjęcia można oglądać w galerii: [KLIK!]

Oto cytaty z wypowiedzi druhen:

„Zdecydowanie całe harce były przygodą, lecz największym wyzwaniem było dojście na czerwony szlak.”

„Bycie o tej porze w lesie i możliwość obserwacji jak wszystko budzi się do życia było wspaniałym przeżyciem i niezapomnianym doświadczeniem.”

„Nauczyłam się wykorzystywać umiejętności harcerskie w praktyce oraz dowiedziałam się jak obliczać czas przejścia w górach.”

„Podczas harców mogłam sprawdzić moją umiejętność orientacji w terenie (czytanie mapy), rozpalanie ogniska w mokrych warunkach, znajomość węzłów, radzenia sobie w trudnych sytuacjach, rozpoznawanie drzew.”

„To była naprawdę cudowna przygoda. Chciałabym przeżyć jeszcze kiedyś coś podobnego.”

„...trudne warunki i nowa sytuacja w jakiej się znalazłam pozwoliła mi poznać kawałek siebie, którego jeszcze nie znałam.”

„Harce sprawiły też, że jeszcze bardziej ciągnie mnie w góry. dlaczego ? Bo od teraz kojarzą mi się nie tylko z pięknymi widokami i odpoczynkiem, ale również z pokonywaniem własnych słabości i upartym dążeniem do celu.”

„Nigdy nie odważyłabym się na coś takiego. To była prawdziwa przygoda, z pewnością będę miała co opowiadać!”